• Elżbieta Wichrowska-Janikowska

Stary miejski park zamieniono na Ogrody Świata. Ta wspaniała idea została zrealizowana w Berlinie, w dzielnicy Marzahn. Park nie robi zatem wrażenia nowego, świeżo założonego ogrodu, lecz już rozrośniętego, okrzepłego w swym kształcie, bogatego w dorodne drzewa.
Wśród tych drzew powstało kilka ogrodów charakterystycznych dla danego narodu, wyróżniających się pewnymi cechami aranżacji. Jest wiec ogród arabski, chiński, japoński, koreański, ogród z Bali, renesansowy ogród włoski. W każdym z nich znajduje się dom o charakterystycznej architekturze, jakże świetnie wkomponowanej w zieleń. Jest także ogród Edenu, a wiec praogród, miejsce pobytu naszych Prarodziców, początek wszystkiego i marzenie wszystkich. Nie zabrakło labiryntu i ogrodu ziołowego. Wszystkie ogrody tematyczne wtopione są w krajobraz parku, współgrają z miejscami zabaw dla dzieci, miejscem festynów i innych imprez. Łączą je aleje obsadzane rabatami kwiatów, przepastne łąki, kępy krzewów. Wśród nich ogrodowe rzeźby z kamienia, drewna, ławki i kosze na śmiecie, kolorowe postacie z bajek dla dzieci, ukryte pod drzewami stawy. Każde z tych miejsc zachwyca.

• Maja Kaczyńska

Odwieczny problem: nasze pokoje, mieszkania, domy, bez względu na powierzchnię, zawsze w którymś momencie okazują się za małe.
Projektanci wnętrz i dekoratorzy od lat wymyślają rozwiązania, które mają w magiczny sposób pomóc nam komfortowo żyć w niewielkich M+, np.: proponują zamontować na ścianie olbrzymie lustro; pomalować pokój na jasny neutralny kolor; nakleić na ścianie wielką fototapetę; zbudować ogród zimowy na balkonie, albo… wykupić mieszkanie obok.
Ostatnie rozwiązanie, choć jawi nam się jako najskuteczniejsze (i najbardziej pożądane) w renesansowej Francji spędzało sen z powiek najzamożniejszych Paryżan - każdy dodatkowy metr posiadłości oznaczał dla nich bowiem wyższy podatek majątkowy. Opłaty rosły z roku na rok, a bogacze zamieniali posiadłości na coraz mniejsze.

• dr Krystyna Łuczak-Surówka - historyk i krytyk designu

Z wnętrzami jest jak z ludźmi. Jednych lubimy bardziej, innych mniej… Jednych chcemy zatrzymać przy sobie na dłużej, z innymi wchodzimy w relacje jedynie czasowo. Elementy wyposażenia wnętrza dobieramy tak samo jak naszych przyjaciół i znajomych. Kierujemy się osobistymi preferencjami i cechami, które mają na nas dobry wpływ. To daje nam tak potrzebne na co dzień poczucie komfortu i bezpieczeństwa.
Nasza osobowość niewątpliwie ma wpływ na to jakimi przedmiotami się otaczamy. Carl Gustaw Jung dzieląc nas na ekstrawertyków i introwertyków bazował na ich sposobie zachowania i uzewnętrzniania własnego ja. Nie myślał o wnętrzach, ale taką właśnie demonstracją naszego „ja” są dla mnie wnętrza. Niektórzy mówią, że wnętrza są wizytówką. Inni, że lustrem. Ja patrzę na nie jak na osobisty, niewerbalny język wypowiedzi domowników. 
Niektórzy tylko patrzą na wnętrza. Ja staram się je widzieć. Ich charakter. Czytelność przekazu. Zawarte wewnątrz emocje. To właśnie one są najważniejsze. Kiedy już ustalimy zapotrzebowanie funkcjonalne dla danej przestrzeni oraz preferencje natury estetycznej wkraczamy na teren emocji. Nie sposób przed nimi uciec, dlatego zawsze przestrzegam, by słuchać siebie bardziej i nie sugerować się zbytnio trendami, które w dzisiejszym świecie przemijają niezwykle szybko. Rodzaj energii, którą nosimy w sobie przekłada się na to w jakich przestrzeniach lubimy przebywać.